Wycieczka do Magurskiego Parku Narodowego.

 

9 października 2014r. dla 20 uczniów klasy  III a zorganizowana została wycieczka do

Magurskiego Parku Narodowego.

Głównym celem wycieczki było poszerzenie wiedzy na temat fauny i flory chronionej
w Parku Narodowym oraz osobliwości tego regionu.

Wycieczka składała się z dwóch części: zajęć w terenie na Ścieżce Przyrodniczej "Kiczera" oraz zwiedzania Ośrodka Edukacyjnego w Krempnej.  Na zakończenie zatrzymaliśmy się w miejscowości Folusz, aby spędzić miłe popołudnie na wspólnej zabawie.

 

Wystawy stałe w Ośrodku Edukacyjnym

W sali ekspozycyjnej prezentowany jest multimedialny spektakl przyrodniczy. Na początku obejrzeliśmy krótki film, który opowiada o historii kształtowania się obecnego krajobrazu. Dowiedzieliśmy się między innymi w jaki sposób powstał flisz karpacki, jak wyglądał teren obecnego Beskidu Niskiego w poszczególnych okresach geologicznych oraz kiedy pojawili się pierwsi ludzie na tym terenie.

W dalszej części spektaklu przedstawiany był jeden rok z życia przyrody tego terenu -
w czterech różnych porach roku, w czterech różnych miejscach Parku, a w każdym z tych miejsc spędziliśmy jeden dzień (od świtu do zmroku).

Rok rozpoczął się przedwiośniem; wycie wilków, blask księżyca i topniejący śnieg to pierwsze chwile wprowadzające w świat przyrody Magurskiego Parku Narodowego. Przedstawiona w tym miejscu jaworzyna karpacka jest tłem dla drapieżników takich jak ryś, borsuk czy kruki.

Kolejna odsłona, jaką jest diorama druga, wprowadziła nas w ciepłą i przepełnioną śpiewem ptaków wiosnę i wczesne lato. Zaprezentowane zostały tutaj zbiorowiska roślinne takie jak olszynka bagienna, łąka ostrożeniowa i mieczykowo - mietlicowa. Uwagę zwiedzających przyciągały buchtujące dziki, ścinające drzewa bobry oraz wielobarwne kobierce kwiatów zdobiące łąki.

Diorama trzecia przedstawiała późne lato. Na brzegu suchej łąki żerują sarny, żmija zygzakowata wygrzewa się na kawałku pnia a wśród wysokich traw gronostaj w poszukiwaniu pożywienia staje na dwóch łapach. W oddali słychać odzywającego się myszołowa, który przysiada na pobliskim krzyżu.

Jesień w Magurskim Parku Narodowym przedstawiona była na czwartej, ostatniej dioramie. Wśród opadających liści buczyny karpackiej słychać donośny ryk jeleni. Rozpoczął się okres godowy, czyli rykowisko. W pobliżu, nad wartko płynącym górskim potokiem, mysz leśna poszukuje bukowych orzeszków. Po zapadnięciu nocy, w blasku księżyca puszczyk uralski pohukiwaniem informuje inne samce o zajęciu swego terytorium.

Po zakończeniu spektaklu szczegółowo zapoznaliśmy się z różnorodnością przyrody ożywionej i nieożywionej dzięki informacjom zawartym w czterech kioskach multimedialnych. Zawierają one min. teksty o Parku, zdjęcia, filmy a także mapy tematyczne.

Na korytarzach Ośrodka Edukacyjnego wraz z Muzeum MPN zobaczyliśmy wystawę pni drzew. Gatunki drzew, które występują na terenie Magurskiego Parku Narodowego, ułożone są od najczęściej do najrzadziej spotykanych.

Jako pierwszego zobaczyliśmy buka zwyczajnego, potem sosnę zwyczajną i jodłę pospolitą. Do każdego pnia dołączona jest plansza z liśćmi, owocami i pokrojem danego gatunku drzewa oraz tabliczka z podpisem pnia w języku polskim, łacińskim a także w języku Braille'a (dla osób niewidomych).

Na piętrze Ośrodka mieści się wystawa poroży jeleni i saren oraz czaszek wybranych ssaków MPN.

Prezentowane poroża byków jeleni ułożone są zgodnie z wiekiem zwierząt, dzięki czemu zwiedzający mogli zapoznać się z kształtowaniem się ich w poszczególnych latach życia jeleniowatych.

 

Zajęcia terenowe - ścieżka edukacyjna "Kiczera"

Ścieżka rozpoczyna się w rejonie nieistniejącej wsi Żydowskie, 5 kilometrów na południe od Krempnej. Na jedenastu przystankach, które położone są na 2,5 kilometrowej ścieżce, zobaczyć można różnorodne siedliska i zbiorowiska roślinne istniejące w Parku. Jest to ścieżka interdyscyplinarna, w trakcie jej przejścia poruszane są zagadnienia ogólnoprzyrodnicze oraz dotyczące funkcjonowania Parku. Łagodny przebieg stoków, po których biegnie trasa sprawia, że jest ona przyjazna dla różnych piechurów. Na ostatnim przystanku przygotowane jest miejsce ogniskowe, z którego chętnie skorzystaliśmy.  Przejście ścieżki zajmuje około 1,5 godz., dlatego wygłodniali, z wielkim apetytem pałaszowaliśmy smakołyki przygotowane przez rodziców.